Είναι η Δευτέρα κάθε νέας εβδομάδας σε καραντίνα, μια περίπου πρωτοχρονιά; ΕΙΝΑΙ θα πω εγώ και η μανία μου να φτιάχνω λίστες, να βάζω στόχους και τικ σε ό,τι κάνω. Άλλωστε αφού η Ανάσταση μεταφέρεται, με δική μου πρωτοβουλία μεταφέρεται και η πρωτοχρονιά και guess what, είναι σήμερα!
Σήμερα λοιπόν ξύπνησα και σκέφτηκα πως αν επιβιώσουμε και μας ρωτάνε αύριο μεθαύριο οι νεότεροι “Εσείς τι κάνατε στην καραντίνα;”, εγώ δεν έχω να πω και πολλά. Είδα casa de papel (δεν θέλω να πω τι και πώς αλλά μου φάνηκε άθλιο, εκτός από τη σκηνή που ο Berlin τραγουδάει και εγώ θέλω να μπω στην οθόνη και να τραγουδήσω μαζί του), τρέχω πολύ στους δρόμους της γειτονιάς, φτιάχνω γλυκά με και χωρίς ζάχαρη, γενικά όμως, δεν νιώθω ότι έχω κάνει τα ουσιώδη, αυτά που θα έχω να τα θυμάμαι και να λέω “τι εποχή και αυτή!”.
Αυτή την εβδομάδα λοιπόν ξεκινάω πιο οργανωμένα. Θέλω να σταματήσω να έχω το κινητό διαρκώς δίπλα μου. Θέλω να χαλαρώσω, να πάψω να σπαταλάω χρόνο χαζεύοντας άσχετους ανθρώπους και άσχετα πράγματα, όπως το σκυλάκι δαλματίας που μια από τις βούλες του έχουν σχήμα καρδούλας και δεν μας φτάνει αυτό, έπρεπε να ανατρέξω πίσω πίσω, στις πρώτες του φωτογραφίες να το δω και σαν κουτάβι, πόσο έμοιαζε. πώς ήταν η καρδούλα, να υπολογίσω πόσο χρονών είναι τώρα. ΓΙΑΤΙΙΙΙΙ;
Θέλω να αλληλογραφώ γραπτώς. Το έκανα και πιο παλιά με μια πολύ αγαπημένη μου φίλη και πρόσφτατα βρήκε τα γράμματά μας και πιστέψτε με, καμία σύγκριση δεν υπάρχει ανάμεσα στα 10-20 γράμματα και τα 1000 μηνύματα στο whats app. Και επειδή το ταχυδρομείο τώρα δεν θα ήταν το καλύτερο place to be, θέλω να στείλω email. Αλλά περιποιημένα email, με περιεχόμενο, φωτογραφίες, ουσία. Από αυτά που θα διαβάζουμε σε λίγο/πολύ καιρό και θα λέμε ουάου, τι ζούσαμε τότε!
Θέλω να ακούσω μουσική. Δεν το κάνω συχνά. Να βάλω μουσική, να μην πλένω πιάτα, να μην καθαρίζω να μην κάνω τίποτα άλλο παράλληλα, απλώς να ακούσω ένα τραγούδι.
Θέλω να αφιερώσω περισσότερο χρόνο παίζοντας με την Βίδα. Είμαι σίγουρη ότι και εκείνη έχει αναστατωθεί, καθώς έχει βγει από το πρόγραμμά της, αλλά ίσως τώρα είναι η ώρα να μάθει νέα κόλπα – αυτό να ξέρετε βοηθάει πολύ τα σκυλάκια μας, τα κουράζει πνευματικά και τα κάνει πολύ πολύ χαρούμενα. Δηλαδή στο τέλος της ημέρας λίγη σημασία έχει αν ο σκύλος ξέρει να κάνει “PLAY DEAD” αλλά η διαδικασία που προσπαθεί να το μάθει, του κάνει πολύ πολύ καλό.
Θέλω να γράψω στο ημερολόγιό μου. Όλο το αμελώ αυτές τις μέρες και ίσως υποσυνείδητα να μην θέλω να κάτσω να σκεφτώ πώς νιώθω, αν φοβάμαι, κ.λπ. γιατί αποθώ όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα. Αλλά η ιστορία δείχνει ότι η αφήγηση των γεγονότων τη στιγμή που τα γράφουμε, είναι πολύ βοηθητική στο μέλλον.
Και τέλος, θέλω να βρω όνομα για το podcast που θα κάνω. Ναι, ξέρω, το λέω καιρό, αλλά τώρα νιώθω ότι έρχεται η ώρα του. Facebook, Instagram, Blog, YouTube, Podcast. Στιγμή δεν θα σας αφήνω να ηρεμήσετε!
Σας φιλώ,
Καλή μας εβδομάδα 🙂
Μια από τα ίδια κι εγώ. Καταρχάς να πω ότι δεν μου άρεσε ποτέ το El casa de papel, είδα μερικά επεισόδια τότε που πρωτοβγήκε, το βαρέθηκα και δεν το ξαναέβαλα. Σκεφτόμουν κι εγώ να γράψω ημερολόγιο, αλλά δεν ένιωσα να με εκφράζει αυτή τη στιγμή, instead σημειώνω επιγραμματικά κάποιες σημαντικές στιγμές ή σκέψεις στο bullet journal μου. Πέρα από αυτό, παρόλο που η δουλειά μου και σε φυσιολογικές συνθήκες γίνεται από το σπίτι, προσπαθώ να τελειώσω ό,τι δεν προλάβαινα στην προ κορονοϊού περίοδο [και guess what, πάλι δεν τα ολοκληρώνω με τον ρυθμό που θα ήθελα], το μυαλό μου έχει κολλήσει στο ότι πρέπει να κάνουμε κάτι με αυτές τις μέρες που δεν θα γυρίσουν ποτέ πίσω, πρέπει να δημιουργήσουμε, πρέπει να ξεπεράσουμε τον καθημερινό μας εαυτό. Σαφώς, κάνω γλυκά, μαγειρεύω, γυμνάζομαι μέρα παρά μέρα, διαβάζω άπειρα βιβλία, όταν μου το επιτρέπει η ψυχολογία μου, αλλά συνεχώς μπαίνω στον φαύλο κύκλο ότι πρέπει να κάνω κάτι παραπάνω. Μπορεί να ακούγεται κάπως, αλλά θέλω όταν τελειώσει όλο αυτό να είμαι περήφανη για τον εαυτό μου.
ΥΓ Μου αρέσουν γενικά τα Podcast, και θα άκουγα πολύ ευχαρίστως το δικό σου. Για τίτλο θα μου άρεσε κάποιο λογοπαίγνιο με το όνομα της Βίδας (βίδα και ισπανικό vida), Μια Βίδα/Vida την έχουμε, ή κάτι παρόμοιο.