Πέρασαν 3 μήνες.  ΤΡΕΙΣ ΜΗΝΕΣ, από το πρώτο βράδυ που έφερα εδώ δυο ρούχα για να κοιμηθώ και μια οδοντόβουρτσα. Τίποτα άλλο. Μάλιστα, την άλλη μέρα τα πήρα μαζί μου και τα γύρισα στο πατρικό μου, σαν το νέο μου σπίτι να ήταν ξενοδοχείο που ήρθα για έναν ύπνο και το πρωί έπρεπε να φύγω. Όπου “άλλο πρωί”: 8 το πρωί.

Και ενώ μπορεί η μετακόμιση και η πρώτη φορά που φεύγεις από το πατρικό σου να είναι για την πλειοψηφία εύκολη διαδικασία, υπάρχουμε και εμείς που το ζορίσαμε/ζορίζουμε λίγο(?) παραπάνω. Αν λοιπόν είσαι σε φάση που σκέφτεσαι να μετακομίσεις μόνη σου, αν το ονειρεύεσαι, αν το προγραμματίζεις και ταυτόχρονα νιώθεις ότι κάτι σε φοβίζει, keep reading, σήμερα αποφάσισα να γράψω ένα post με όσα έμαθα, σοβαρά ή και παράδοξα αυτούς τους 3 μήνες.

• Η σκέψη της μετακόμισης είναι πιο δύσκολη από την πραγματοποίησή της. Πέρασα πολύ καιρό πριν μετακομίσω, σκεπτόμενη όλα όσα μπορεί να πάνε στραβά. Έχω χάσει 8ωρο ύπνο από τη ζωή μου, ενώ ζούσα ακόμα στο πατρικό μου, σκεπτόμενη τι θα κάνω αν γίνει σεισμός και είμαι στο νέο μου σπίτι. Τώρα, νοσταλγώ αυτές τις 8 ώρες χαμένου ύνπου και λέω ότι αν γίνει σεισμός θα με ακούσει όλη η πολυκατοικία, θα φωνάξω/τσιρίξω και μετά από λίγο μάλλον θα συνεχίσω τη ζωή μου φυσιολογικά- έμφαση στο μάλλον.

• Αυτά που τελικά σε τρομάζουν, είναι τελείως άλλα από αυτά που πίστευες πως θα σε τρομάζουν. Τι εννοώ: ΠΟΤΕ δεν φανταζόμουν ότι το μεγαλύτερο άγχος μου θα είναι η ώρα που στεγνώνω τα μαλλιά μου. Είναι καινούργια ανησυχία, μήπως την ώρα που στεγνώνω τα μαλλιά μου μπει κάποιος, δεν πάρω είδηση και τον δω μπροστά μου βγαίνοντας από το μπάνιο. 29 χρόνια τώρα δεν είχε τύχει ούτε να το σκεφτώ. Φοβόμουν το σκοτάδι, το βράδυ, τους παράξενους ήχους, αλλά το πιστολάκι όχι. Παρανοϊκό, αλλά αληθινό.

• Όταν αγοράζεις τα πρώτα σου έπιπλα και τις ηλεκτρικές συσκευές, πάντα θα βρεθεί κάποιος να σου πει κάτι τύπου”ααα για το στρώμα μην τσιγκουνευτείς”. Ε αυτό έχει εφαρμογή στα πάντα: Για το ψυγείο μην τσιγκουνευτείς “είναι η βασική συσκευή του σπιτιού”, για την κουζίνα μη τσιγκουνευτείς, “θα την έχεις πολλά χρόνια”, για τον καναπέ μη τσιγκουνευτείς “εκεί θα μαζεύεστε όλη μέρα”.  Δεν ξέρω τα οικονομικά σου, αλλά αν αποφασίσεις να μην τσιγκουνευτείς πουθενά, τίποτα, μπορεί να φτιάξεις σπίτι βγαλμένο από περιοδικό, απλά το τεύχος θα είναι του 2053.

• Το κουδούνι. Το χαρτάκι που θα κολλήσεις πάνω στο κουδούνι προσωρινά, για να ξέρει πού θα χτυπήσει το πρώτο delivery, ε, κόλλα το καλά γιατί εκεί θα μείνει.

• Το ίδιο συμβαίνει και με τη διαρρύθμιση στα ντουλάπια σου.

•  3 μήνες τώρα, κανείς, ΚΑ-ΝΕΙΣ, δεν έχει καταφέρει να μου εξηγήσει τι παίζει με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Τι είναι “έναντι”, γιατί δεν έρχεται ένας λογαριασμός μια και καλή ή μήπως έρχεται; ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ.

• Το φως που θα μεταφέρεις από το παλιό σου υπνοδωμάτιο στο καινούργιο σου σπίτι “προσωρινά”, για να βλέπεις μέχρι να φέρεις “τα κανονικά σου φώτα”, με έναν τρόπο θα μετατραπεί σε αναπόσπαστο κομμάτι του σπιτιού, ακα κανονικό φως.

• Θα σταματήσεις να αγοράζεις κραγιόν και θα αποκτήσεις νέο φετίχ. Εγώ πχ αγοράζω κεριά. Τόσα κεριά σε ένα σπίτι 60 τμ, που θα ζήλευε μέχρι και ο Κατσούλας.

• Ποτέ δεν θα βγάζεις όσα λεφτά πιστεύεις ότι χρειάζεσαι για να το κάνεις, ποτέ δεν θα είναι η τέλεια στιγμή. Πάντα θα πρέπει να στερηθείς από τα χρήματά σου, άρα να χάσεις λίγο από την άνεσή σου, πάντα θα υπάρχουν φόβοι, ανησυχίες και όλα. Αλλά με έναν μαγικό τρόπο, όταν πάρεις την απόφαση, όλα παίρνουν το δρόμο τους ή στη χειρότερη, παίρνεις εσύ το δρόμο της επιστροφής. (το αντεύχομαι)

Υ.Γ Θα συνεχίσεις να πηγαίνεις (αν πήγαινες) στο προηγούμενο supermarket. Και αν έχεις σκύλο, θα συνεχίσεις να πηγαίνεις και στο παλιό πάρκο. Και αν έχεις και ρούχα για στένεμα, στην παλιά μοδίστρα θα τα πας. Βλέπεις, η νέα γειτονιά, 3 μήνες μετά, εξακολουθεί να είναι νέα (και ωραία) αλλά δεν έχει γίνει ακόμα γειτονιά. <3