Η αρχή έγινε όταν μια φίλη παρατήρησε πως μιλάω διαρκώς για καλλυντικά- ω ναι, πρέπει να ήμουν συναρπαστική παρέα- και σε μια απεγνωσμένη προσπάθειά μου να κάνω κάτι καινούργιο, μια μέρα μου λέει “γιατί δεν φτιάχνεις ένα blog?” Δεν είχα ιδέα πώς να το κάνω αυτό και μαθαίνοντας, πρέπει να έφτιαξα 3-4 tumblr και κανα δυο ακόμα blogspot που αγνοούνται. Το πρώτο όνομα που σκέφτηκα ήταν το “against mondays”,το οποίο καμία σχέση δεν έχει με καλλυντικά, ομορφιά και γυναίκες, είχε όμως απόλυτη σχέση με τη μιζέρια που ένιωθα εκείνη την εποχή. Με τα πολλά, θυμήθηκα ότι λατρεύω τις κορώνες, τις γυναίκες με αυτοπεποίθηση και ότι αν το καλοσκεφτείς, πρέπει να φερόμαστε σαν να έχουμε μια κορώνα που απλώς ξεχνάμε διαρκώς στο σπίτι.

Σήμερα, δύο χρόνια μετά, η μαμά μου ακόμα απορεί “μα καλά, τι γράφεις εκεί;”. Και η αλήθεια είναι, δεν ξέρω τι να της πω. Δεν είμαι δερματολόγος, ούτε make up artist. (Σε διαφημιστική δουλεύω, στο δημιουργικό κομμάτι) Αλλά έχω τόση αγάπη για αυτό που κάνω, χαίρομαι τόσο όταν ετοιμάζω ένα νέο post, όταν δοκιμάζω μια νέα κρέμα, που δεν βλέπω την ώρα (κι ας έχει πάει 2 το πρωί) να σου μιλήσω για αυτή!

Σήμερα λοιπόν, 2 χρόνια (και κάτι μήνες) μετά, φτάσαμε τα 10.000 Like! Και ενώ ακόμη δεν το πιστεύω, πιστεύω πως  είναι μια εκπληκτική ευκαιρία να ευχαριστήσω κάθεμία από εσάς. Όσο κλισέ και αν ακούγεται (και είναι) χωρίς εσάς το blog μου θα ήταν για να το διαβάζει εκείνη η φίλη μου που γράφω στην αρχή άντε και η μαμά μου που μόλις με ξαναρώτησε “τι γράφω εκεί”.

Αγαπητή μου φίλη, μπορεί να ξεχνάω διαρκώς την κορώνα μου, αλλά δεν ξεχνάω να σε ευχαριστώ κάθε μέρα!

<3